Podsumowanie tygodnia 05

Trochę się obijałam. Próbowałam czytać jakieś przypadkowe japońskie rzeczy (z różnym skutkiem) i to by było na tyle. Nie jestem z siebie zadowolona :/ W tym tygodniu troszkę siebie przycisnę.

Japońskie budki z jedzeniem

Dziś zamieszczę trochę zdjęć wygrzebanych w Internecie. Kto przeczyta wszystkie nazwy dań serwowanych przez uliczne stragany? ;) To okazja do poćwiczenia czytania w praktyce.

1.

2.

3.

4.

Odpowiedzi:
1. takoyaki
2. yakisoba
3. tōmorokoshi
4. raamen

XwaYdesu

Przerabiałam to już z dziesięć razy, ale zaczynając któryś tam raz od nowa nie sposób tego pominąć.

これはねこです。
Kore wa neko desu.
To jest kot.

desu = jest

ねこです。
Neko desu.
(To jest) kot.

くろいねこです。
Kuroi neko desu.
(To jest) czarny kot.

Partykuła は najprościej mówiąc określa podmiot w zdaniu. Najlepiej tłumaczy ją wyrażenie "jeśli chodzi o". Zapisujemy ją znakiem na "ha", ale czytamy "wa".

わたしは ポーランドじん です
Watashi wa Pōrandojin desu.
(Jeśli chodzi o mnie, jestem Polakiem/Polką.)
Jestem Polakiem/Polką.

わたしはねこがすきです。
Watashi wa neko ga sukidesu.
(Jeśli chodzi o mnie, kocham koty.)
Kocham koty.

わたしのでんわばんごうは 8298734です.
Watashi no denwa bangoo wa 8298734 desu.
(Jeśli chodzi o mój numer telefonu, to jest to 8298734.)
Mój numer telefonu to 8298734.


...chyba tyle wystarczy, żeby załapać sens.

Keep calm and learn Japanese.

Podsumowanie tygodni 03 i 04

Mało się działo. Powtarzałam materiał z działu pierwszego z "Genki I", a poza tym byczyłam się i grałam w FFXIV. Troszkę nadrobiłam w zeszłym tygodniu, co widać po wpisach na blogu. Mam w planach troszkę bardziej na serio przysiąść nad gramatyką (już zaczęłam pisać post na ten temat) i pobawić się jeszcze w wyszukiwanie kanji, którymi zapisywane są imiona i nazwiska wybranych postaci ze świata m&a.

Keep calm and carry on <3

Diabolik Lovers - Yui Komori & spółka Sakamaki

Dziś na tapecie Diabolik Lovers! ^^ Między innymi dla tej gry chcę się nauczyć japońskiego, więc...

Przywitamy się z Yui Komori i braćmi Sakamaki.

Zacznijmy od Yui. To niewinna, dziewczęca istotka, która we wczesnym dzieciństwie straciła rodziców i została adoptowana przez katolickiego księdza. Jest radosna, pełna ideałów i zawsze skora do pomocy. Kiedy jej przybrany ojciec wyjeżdża do Transylwanii, Yui ma pecha przeprowadzić się do rezydencji zamieszkanej przez sześciu skrywających mroczną tajemnicę braci. Jej nazwisko zapisuje się 小森, a czyta ko(小)mori(森). Imię zapisujemy katakaną, więc bez uniesień ;)


小
- czytanie on ショウ (shō)
- czytanie kun ちい.さい、 こ-、 お-、 さ- (chii.sai, ko-, o-, sa-)
Znaczenie podstawowe: mały
小さい (ちいさい - chiisai) - mały, malutki
小さい頃 (ちいさいころ - chiisaikoro) - jako dziecko, kiedy byłem/byłeś/był dzieckiem
小学生 (しょうがくせい - shōgakusei) - uczeń szkoły podstawowej
Znak 小 należy do grupy N5
Sposób pisania:

森
- czytanie on シン (shin)
- czytanie kun もり (mori)
Znaczenie podstawowe: las
森林 (シンリン - shinrin) - las
森林火災 (しんりんかさい - shinrinkasai) - pożar lasu
森林地 (しんりんち - shinrinchi) - teren zalesiony
森 (もり - mori) - las
大森 (おおもり - oomori) - duży las
Znak 森 należy do grupy N2

Można rzec, że Yui ma urocze nazwisko :). "Mały" i "las" to znaki, które pasują do tej słodkiej i pełnej życia dziewczyny. No cóż, czas zająć się tym, co wypaczyło a później przemieniło jej osobowość do cna, czyli braćmi Sakamaki.

Może i wyglądają niewinnie, ale to wampiry. Ayato, Kanato, Laito, Shuu, Reiji i Subaru nie są świetlistymi rycerzami ze "Zmierzchu". Nie są nawet romantycznymi potworami z "Kronik wampirów". To zgraja nieźle trzepniętych sadystów, do których lepiej nie podchodzić bliżej niż na dziesięć kilometrów. No chyba, że w grze. W grze można bliżej :3. Ich nazwisko 逆巻 czyta się saka(逆)maki(巻). Ich imiona są zapisywane w katakanie, więc znów - pomijamy.


逆
- czytanie on ギャク、 ゲキ (gyaku, geki)
- czytanie kun さか、 さか.さ、 さか.らう (saka, saka.sa, saka.rau)
Znaczenie podstawowe: zły, odwrócony, odwrotny.
逆 (ギャク, gyaku) - odwrotność, przeciwieństwo
反逆 (ハンギャク, hangyaku) - zdrada, bunt, insurekcja
逆旅 (ゲキリョ, gekiryo) - zajazd, karczma
逆 (さか, saka) - odwrotność, rewers
真逆 (まさか, masaka) - "to niemożliwe!", "o, nie!", "chyba nie myślisz, że...", słowo używane, gdy spotyka nas coś zaskakującego, kiedy chcemy wyrazić niedowierzanie
逆らう (さからう, sakarau) - sprzeciwić się, nie posłuchać kogoś/czegoś
Znak 逆 należy do grupy N2




巻
- czytanie on カン、 ケン (kan, ken)
- czytanie kun ま.く、 まき、 ま.き (ma.ku, maki, ma.ki)
Znaczenie podstawowe: zwój, tom, księga, zwijać, związywać, także: klasyfikator do zwojów/tekstów
巻 (カン, kan) - tom (księgozbioru), szpula (filmu)
巻末 (カンマツ, kanmatsu) - koniec książki
圧巻 (アッカン, akkan) - najlepsza część czegoś, arcydzieło
巻く (まく, maku) - owijać, zwijać
巻 (まき, maki) - zwój, zakole, tom (książki)
渦巻き (うずまき, uzumaki) - wir (wodny), splot, spirala (Pamięta ktoś "Naruto"? Główny bohater miał na nazwisko Uzumaki ;))
Znak 巻 należy do grupy N2.

Panom Sakamaki nieźle dobrano nazwisko. Znaki na "odwrócony" i "zwój" kojarzą się z czymś złowrogim, anormalnym. Gdyby dać się ponieść wyobraźni, to biorąc pod uwagę nawiązania do katolicyzmu w grze można by sądzić, że ich nazwisko jest aluzją do Biblii Szatana, podaną w typowo japońskim stylu (bo nie księga, a zwój). Jak myślicie?

Na dziś to koniec. Z powyższych znaków należy zapamiętać jedynie 小 :)

Keep calm and learn kanji.

Trzy poziomy piekła, czyli hiragana, katakana i kanji - jak czytać, żeby było dobrze.

Kiedy zakładałam ten blog, myślałam, że będzie mi on służyć jako dziennik, pamiętnik i sposób na to, żeby dobrze się bawiąc zapamiętać jak najwięcej kanji. Chciałabym jednak pisać tu posty dotyczące nie tylko kanji. Chcę traktować ten blog jak mój notes, zeszyt, w którym zapisuję notatki z lekcji i wszelkie ciekawostki, na które trafię.
Dziś siedziałam nad podręcznikiem "Genki I" i między innymi przeczytałam dział o japońskim piśmie. Kiedy zaczynałam przygodę z językiem japońskim, nikt mi nie wyjaśnił, co to są te krzaczki, dlaczego to jest pisane tak a tamto inaczej i jak się to wszystko, do cholery jasnej, czyta. Do wszystkiego doszłam sama, porównując, zgadując, szukając materiałów, studiując. Dział, który przeczytałam dzisiaj, zawiera wszystkie zasady czytania w języku japońskim. Pomyślałam, że gdybym wtedy, na samym początku, trafiła na taki tekst, zaoszczędziło by mi to sporo pracy i czasu. Chcę dziś napisać o tym, jak czytać pismo japońskie. Będę podpierać się "Genki I" i "Słownikiem znaków japońskich" Bogusława Nowaka.


Pismo japońskie składa się z trzech systemów znaków, hiragany, katakany i kanji. Wszystkie znaki mogą być użyte naraz w jednym zdaniu.

テレビを見ます(terebi o mimasu)(Oglądam telewizję.)テレビ - katakanaを - hiragana見 - kanjiます - hiragana

Hiragana i katakana, tak jak alfabet, służą, by zapisać dźwięki. Kanji natomiast służy jednoczesnemu zapisywaniu dźwięków i znaczeń.

Hiragana
Znaki hiragany mają zaokrąglone kształty. Służą głównie do zapisywania końcówek, wyrazów funkcyjnych i tych rdzennie japońskich słów, które nie mają swojego odpowiednika w kanji. Mówiąc prościej, hiraganą zapisujemy to, co się tyczy gramatyki w zdaniu plus niektóre słowa nie będące zapożyczeniami. Poszczególne znaki hiragany odpowiadają sylabom.

Hiragana ze znakami diakrytycznymi

"Znaki diakrytyczne" brzmią strasznie, ale chodzi jedynie o pisane nad znakami hiragany dwie kreseczki bądź kółeczko. Zmieniają one czytanie znaku:

Złożone sylaby

Czasem widzimy w zdaniu japońskim małe sylaby や(ya), ゆ(yu), よ(yo) znajdujące się zaraz za znakami "normalnej wielkości". Są to sylaby złożone i czytamy je w określony sposób:

Kiedy pomiędzy znakami hiragany widzimy małe つ (tsu), oznacza to, że następującą po tym małym znaku spółgłoskę czytamy podwójnie.

さっか (sakka) - pisarz
はっぱ (happa) - liść
ざっし (zasshi) - gazeta

Wyjątkiem od tej reguły jest podwajanie 'n'. Wówczas przed znakiem z grupy sylab zaczynających się od 'n' piszemy ん.

さんねん (sannen) - trzy lata


Wymowa


Przedłużone samogłoski

Jeśli samogłoska jest zapisana zaraz za sylabą, która kończy się tą samą samogłoską, powinno się wymawiać tę samogłoskę przez taką samą ilość czasu, jaką zajmuje wymówienie sylaby. Dlaczego jest to ważne? Ponieważ w języku japońskim czasem przedłużenie samogłoski decyduje o znaczeniu słowa.

Samogłoska "a":
おばあさん (obaasan) - babcia, podczas gdy おばさん (obasan) - ciocia
おじいさん (ojiisan) - dziadek, podczas gdy おじさん (ojisan) - wujek

Samogłoska "u"
すうじ (suuji) - numer

Samogłoska "e"
Dźwięk "ee" w języki japońskim zapisujemy dodając do sylaby kończącej się na "e" samogłoskę "i". Pamiętacie imię "Heisuke"? W języku japońskim czytamy je "heeske" ;). Jest zapisywane w kanji, ale w hiraganie zapisalibyśmy je "へいすけ". Inny przykład:
えいが (eega) - film
Wyjątkiem od tej reguły jest słowo おねえさん (oneesan) - starsza siostra.

Samogłoska "o"
Długie "o" zapisujemy dodając do sylaby kończącej się na "o" samogłoskę "u". Dlatego imiona takie jak Touka, Touma, Souji przeczytamy odpowiednio "tooka", "tooma", "sooji". Bardzo często zamiast pisania "u" stosuje się pisownię "ō". Sama do tej pory nie mogę się zdecydować, czy pisać na blogu "Hakuouki" czy "Hakuōki". Kiedy się zdecyduję, poprawię pisownię we wszystkich postach. Nie ukrywam, że pisanie "u" jest o wiele prostsze. Inny przykład:
ほうりつ (hooritsu) - prawo
Wyjątkiem od reguły jest とお (too) - dziesięć. Zapis jest taki a nie inny ze względów historycznych.


Wymowa ん

ん (n) pod względem wymowy jest traktowane jako pełna sylaba. Wymowa ん zmienia się w zależności od sylab, które znajdują się za nim. Kiedy ん znajduje się przed spółgłoskami "b", "p" oraz "m" wymawiamy je jak polskie "m". Przykładem może być popularne せんぱい (senpai), które wymawiamy "sempai".


Opuszczanie samogłosek

W niektórych przypadkach samogłosek w języku japońskim nie wymawiamy. Opuszczamy "i" i "u" czasami, gdy znajdują się pomiędzy spółgłoskami bezdźwięcznymi (k, s, t, p i h) albo na końcu, za spółgłoską bezdźwięczną. Przykładem niech będą wszystkie męskie imiona kończące się "-suke", czyli Sasuke, Keisuke, Heisuke, Daisuke. Wymawiamy je odpowiednio "saske", "keeske", "heeske" (pamiętamy o podwojeniu "e"), "daiske". Inny przykład:

すきです (sukidesu) - znaczenie "lubię" - czytamy "skides"

Akcent

W języku japońskim występuje akcent toniczny. Oznacza to, że akcentowana sylaba jest wymawiana niskim bądź wysokim tonem. Nie zmienia się jej długość ani siła. Dla odróżnienia, w języku polskim mamy akcent dynamiczny, polegający na wymówieniu sylaby akcentowanej z większą mocą.


Katakana
Poszczególne znaki katakany w porównaniu do znaków hiragany są ostre i kanciaste. Tak jak w przypadku hiragany odpowiadają sylabom. Służą do zapisywania nazw i słów obcego pochodzenia. Oprócz tego katakanę stosuje się w tekście do wyróżnienia pewnych słów lub wyrażeń (coś jak podkreślenie albo tłusty druk), do zapisu wyrazów dźwiękonaśladowczych oraz pewnych nazw naukowych.

W przypadku katakany należy pamiętać o dwóch zasadach.

1. Przedłużone dźwięki zapisane są znakiem "ー".

ポーランド (Pōrando) - Polska
ケーキ (keeki) - ciasto

2. W przypadku dźwięków, które nie istnieją w języku japońskim, używa się kombinacji z małymi znakami oznaczającymi samogłoski.

ハロウィーン (harowiin) - Halloween

Kanji
Kanji to znaki pisma chińskiego, zaimportowane przez Japończyków na początku IV w. n.e.

Struktura kanji

Znajomość struktury kanji ułatwia ich zapamiętywanie, dlatego uważam, że jest ważna. Kanji można podzielić na trzy grupy: kanji-piktografy, kanji-ideogramy i kanji-złożenia.

Kanji-piktografy są najstarsze. To grupa znaków, które powstały z rysunków przedmiotów, które przedstawiają. Przykładem może być znak "目". Oznacza on oko. Jeśli spojrzymy na niego z boku (jak przy emotikonach typu :) :( itd.), rzeczywiście zobaczymy coś, co przypomina oko. Inne przykłady:
月 - księżyc
口 - usta
田 - pole

Kanji - ideogramy reprezentują pojęcia abstrakcyjne i mogą być złożone tylko z jednego elementu. Przykłady:
上 - góra (w sensie położenia)
下 - dół (również w sensie położenia)

Najczęściej spotyka się kanji złożone z dwóch lub trzech elementów. Wówczas elementy, które je tworzą, opisują ich znaczenie. Przykłady:

二 (dwa) = 一 (jeden) + 一 (jeden)
明 (światło) = 日 (słońce) + 月 (księżyc)
好 (lubić) = 女 (kobieta) + 子 (dziecko)

Kanji - złożenia to najliczniejsza grupa w piśmie japońskim. Należą do niej znaki złożone z kilku elementów pierwotnych, w których jeden, nazywany elementem podstawowym albo kluczem, określa obszar znaczeniowy znaku, a drugi określa jego wymowę. Od tej zasady istnieje mnóstwo wyjątków, niemniej jednak warto ją znać. Jak to wygląda w praktyce? Mniej więcej tak:

訪 - wizyta, czytanie on: ホウ (hō), czytanie kun: おとず.れる (otozu.reru)

Element naprowadzający na znaczenie: 言 (mówić)
Element określający czytanie: 方 (osoba/kierunek), czytanie on: ホウ (hō), czytanie kun: かた (kata)


Czytanie kanji

Znaki kanji niemal zawsze mają dwa czytania. Czytanie "on" (onyomi) i czytanie "kun" (kunyomi). Pierwsze z nich to oryginalne, chińskie czytanie znaku. Drugie natomiast oznacza słowo japońskie, do którego chiński znak został zaadaptowany. Nie ma potrzeby zamieszczać przykładów. Gdy wprowadzam na blogu jakiś znak, zawsze zamieszczam oba jego czytania :)




To by było na tyle, ufff. Fani kanji, łączmy się!

Przypominam, że podczas pisania powyższego tekstu korzystałam z podręcznika "Genki I" (Rozdział "Japanese writing system") oraz ze "Słownika znaków japońskich" Bogusława Nowaka (dział "Podstawowe wiadomości o japońskim systemie piśmienniczym"). Polecam po nie sięgnąć, znajduje się w nich o wiele więcej przykładów i ciekawostek.

Torba myśliwego polującego na kanji, czyli czym dysponuję i z czego korzystam przy nauce języka japońskiego.

"Czas leniwych drzemek dobiega końca." - Zima, "Chobits".
Rzeczywiście, czas świątecznego lenistwa dobiegł końca i należy wrócić do codziennej rutyny, która obejmuje również w moim przypadku naukę japońskiego. Cieżko przezwyciężyć ludzką słabość, zwłaszcza, jeśli żaden topór nad szyją nie wisi, ale, jeśli chce się zrealizować cel, trzeba. Zbieram się więc do kupy, myślę o tych wszystkich japońskich grach, w które zagram i już jestem gotowa do działania. Tak między nami, od tego posta powinnam zacząć pisanie bloga. Lepiej późno, niż wcale.

Powiem dzisiaj, z czego korzystam przy nauce japońskiego. Są to przeróżne rzeczy, materialne i wirtualne. Pomyślałam, że wymienię je w punktach, żeby było przejrzyście.

1. Podręcznik i ćwiczeniówka "Genki 1".
Można powiedzieć, że to moja baza. "Genki" to kurs składający się z dwunastu lekcji, dostępny w języku angielskim. Jego koszt to około 121 euro. Cieszy się bardzo dobrą opinią wśród nauczycieli języka japońskiego (anglojęzycznych, ale wciąż). Dla mnie jest osią nauki i wyznacznikiem jej kierunku. W następnych postach będę pisać o tym, czego można się nauczyć z lekcji, starając się przy tym nie odbierać podręcznikowi niczego z jego walorów edukacyjnych (czytaj "nie kradnąc mu treści i nie streszczając go za bardzo").

2. Słownik i rozmówki japońskie.
Dostępne w języku polskim "Słownik znaków japońskich" Bogusława Nowaka oraz "Japoński kieszonkowy" z cyklu "ASSiMiL w podróży".

3. Aplikacje na androida.
- Kana Town - Ta aplikacja służy mi głównie do ćwiczenia hiragany i katakany w wolnych chwilach.
- Kanji Senpai - Dobra rzecz do trenowania kanji, napiszę o niej w osobnym poście.


4. Programy komputerowe.
-Wakan - Polecił mi go nauczyciel języka japońskiego ale przyznam, że niezbyt ten program ogarniam. Przydaje się do pisania po japońsku.


5. Strony internetowe.
Przy nauce korzystam z Internetu garściami i w większości przypadków nawet niezbyt się rozglądam, gdzie jestem, dopóki znajduję to, czego szukam. Z jednej strony korzystam częściej niż z innych i jest to jisho.org


6. Materiały niesklasyfikowane powyżej.
Pod tym zwrotem ukrywam wszelkiego rodzaju kserówki, skany, notatki, a także książki napisane po japońsku, artbooki, mangi, screenshoty z tekstem z gier itp. (mam np. skany bajeczek dla dzieci napisanych głównie hiraganą).


To wszystko. Nie mam już żadnych tajemnic ;)