桜 ma w sobie znak na kobietę, czyli "女". Patrząc na 桜 bądź pisząc ten znak, wyobrażam sobie kobietę w kimonie stojącą pod kwitnącym drzewem wiśni. Drzewo stoi z lewej strony, jak w znaku. Na kobietę opadają różowe płatki kwiatów. Przyjemny obrazek, prawda?
鬼 za to jest zlepkiem kilku znaków, ktore zestawione razem tworzą historyjkę. Bardzo głupią XD. Przede wszystkim, zaczynamy od różka na górze. Diabły i demony maja różki, prawda? Nasz też ma. Niżej mamy pole ryżowe, "田". Diabły często płatają figle, niszczą uprawy i buszują po polach, tak? Nasz też to robi. Jeszcze poniżej mamy znak na ludzkie nogi. Nie jest to właściwie oddzielny znak, występuje tylko jako dolna partia w innych kanji. Tak czy siak, jak nasz diabeł napsoci, to musi zwiewać, prawda? Przydadzą się mu więc szybkie nogi. I ostatni znak, malutkie ム, które dla mnie jest przede wszystkim sylabą "mu" w katakanie. Można jednak potraktować ten znak jak naszą polską czwórkę. Nasz diabeł napsocił w polu ryżowym, zwiał, a teraz musimy zatrudnić jakiegoś egzorcystę, aby się z nim rozprawił. Ktoś musi zbawić nad od demonów. A jak nazywają się zbawcy? "A imię jego czterdzieści i cztery" - Mickiewicz. I takim oto sposobem mamy cały znak 鬼 ;).
Koniec off-topu.
To, co mi się podoba w zapisywaniu japońskich imion i nazwisk, to wieczna tajemnica. Nigdy nie można być pewnym, jak się dane nazwisko czyta ;). Oczywiście, są nazwiska, które można przeczytać od pierwszego rzutu oka, jak np. 山田 (Yamada, popularne nazwisko), jednak nigdy nie ma się stu procent pewności, czy przeczytało się dane nazwisko poprawnie. Z tego powodu Japończycy przedstawiając się mają zwyczaj podawania znaków, jakimi pisze się ich imię i nazwisko. Urocze ;) W przypadku postaci fikcyjnych, obok zapisu kanji zamieszcza się zapis w kanie (hiraganie bądź katakanie).
W poprzednim poście obiecałam, że napiszę co nieco o imionach i nazwiskach bohaterów "Hakuōki". Piszę więc. Zacznijmy od ciacha naczelnego, romans z którym wcisnęła nam wersja anime. Panie i panowie, 土方歳三 (Hijikata Toshizō):
Nazwisko i imię pana 土方歳三 składa się z bardzo przyjemnych kanji. Trzy z nich to kanji z którymi, między innymi, powinno się zapoznać na początku nauki. Zacznijmy od nazwiska.
Nazwisko 土方 czytamy 'Hijikata'. Składa się z dwóch znaków.
土
- czytanie on ド、 ト (do, to)
- czytanie kun つち (tsuchi)
土 to jedno z kanji podstawowych i oznacza ziemię :) Ziemię, glebę, grunt (co ciekawe, również Turcję). Gdy występuje w tekście samodzielnie, zazwyczaj czytamy ten znak jako 'tsuchi' i tłumaczymy jako 'ziemia' właśnie. Gdy występuje obok innych kanji, cóż, musimy sprawdzić czytanie w słowniku. Jisho.org podaje nam kilka popularnych zestawień:
土曜日 - ドヨウビ, doyōbi - sobota;
国土 - こくど, kokudo - kraj, teren, obszar;
土埃 -つちぼこり, tsuchibokori - pył, kurz, chmura kurzu.
Od siebie spytam, kto oglądał "Naruto"? Ktoś kojarzy Tsuchikage? X) Zapisuje się to "土影", znakami na 'ziemię' i 'cień'.
Nie mam pojęcia czemu w nazwisku 土方 "土" czytamy jako 'hiji', a nie 'tsuchi'. Cóż, tajemnice języka japońskiego ;) Trzeba to po prostu przyjąć do wiadomości i zapamiętać.
方
- czytanie on ホウ (hō)
- czytanie kun かた、がた (kata, gata)
Znaczenie: kierunek, osoba. Użycie w zestawieniach (za Jisho.org):
方法 - ホウホウ, hōhō - metoda, technika;
方々 - かたがた, katagata - panowie, wy, oni (gdy mówimy o grupie ludzi);
何方 - どちら, dochira - którędy, gdzie (przy pytaniu o drogę), kto/który (przy pytaniu o osobę);
仕方 - しかた, shikata - metoda, sposób, rada.
Ostatnie słowo przypomina mi o popularnym w m&a zwrocie: しかたないでしょ? (shikatanai desho?/nie ma na to rady?). Cóż, teraz już wiem, że powinno się to zapisywać "仕方ないでしょ?" :)
Patrząc na znaczenia wyżej wymienionych znaków, nie mogę nie ulec pewnym skojarzeniom. Hijikata nie był samurajem. Pochodził z bogatej rodziny chłopskiej, tak, jak Kondō Isami. Zyskał władzę większą, niż niejeden samuraj w tamtym okresie, do tego był bardzo zdolnym szermierzem. Był traktowany tak, jak samuraj-dowódca powinien być, a mimo to na pewno wszyscy pamiętali, że wywodził się rodziny chłopskiej. Przyszło mi na myśl, że zapis jego nazwiska, 土方 - znaki na ziemię i osobę - przypominał o jego pochodzeniu. To tylko moja myśl, nie poparta żadnym wiarygodnym źródłem. Prawdziwy Hijikata zdawał się tym wcale nie przejmować. Nie zmienił nazwiska, tak, jak zrobił to Kondō Isami (który naprawdę nazywał się Katsugorō Miyagawa, chociaż trzeba tu nadmienić, że zmienił on nazwisko przede wszystkim dlatego, że został adoptowany przez samuraja, Kondō Shuusai). Swoim sposobem bycia dawał otoczeniu do zrozumienia, że jest lepszy od wielu samurajów, a do domu rodzinnego słał wiele listów, w których chełpił się swoją pozycją i postępowaniem (można o tym poczytać w książce "Shinsengumi: ostatni wojownicy szoguna").
Przejdźmy do imienia. Składa się z dwóch znaków:
歳
- czytanie on サイ、 セイ (sai, sei)
- czytanie kun とし、 とせ、 よわい (toshi, tose, yowai)
Znaczenie: wiek. Znak występuje w zapytaniu o wiek: 何歳ですか? (nansai desu ka?/ile masz lat?), i w odpowiedzi: xx 歳です
Przy okazji nauczymy się podawania wieku po japońsku ;D
三
- czytanie on サン、 ゾウ (sen, zou)
- czytanie kun み、 み.つ、 (mi, mitsu)
Okej, to jest podstawowy znak i oznacza liczbę trzy. Liczeniem po japońsku zajmę się w innym poście. Z ciekawszych zestawień z Jisho.org wymienię:
三つ子 - みつご, mitsugo - trzylatek, trojaczki (Od razu przychodzi mi na myśl Diabolik Lovers. Ayato, Kanato, Laito, już wiem, jak was nazywać <3)
Właściwie wszystkie wyżej wymienione znaki są przydatne i warto je zapamiętać. Ja daruję sobie jednak chwilowo 歳. Jest zbyt skomplikowany, jak na początek X) Bedę za to ćwiczyć trzy pozostałe znaki, no, może poza 三, bo ten już znam.
Sposoby pisania:
土
方
三
